كتاب پيش رو دربرگيرنده‌ي شانزده متن ادبي با مضامين مذهبي و عرفاني است. از جمله‌ي اين متون مي‌توان به زمزمه‌هاي خودماني، و من آن‌گاه، دست‌ها نوشته بودند، ميراث معراج، آخرين نماز، ارمغان پاسدار، وصيت‌نامه و... اشاره داشت. در قسمتي از زمزمه‌هاي خودماني، اولين نوشته‌ي كتاب، مي‌خوانيم: اي پروردگار خودماني! با من حرف نزن من هنوز آنقدر بزرگ نشده‌ام كه حرف‌هايت را بفهمم. گاه تو با زبان گرفتاري و مشكل و غم و غصه و ماتم با من حرف مي‌زني و من به خاطر حقارتم، هيچ‌يك از حرف‌هايت را نمي‌شنوم... مزرعه‌ي معرفت من هنوز به بار ننشسته است. هنوز يك فصل تا برداشت معرفتم باقي است. هنوز تو را نشناخته‌ام... من هنوز، خودم را هم نشناخته‌ام (منبع: خانه كتاب، كتيبه 4)