نویسنده در این کتاب ضمن توصیف پوشاک قشرهای مختلف اجتماعی در ادوار باستانی ایران (ماد، هخامنشی، اشکانی، و ساسانی) تلاش کرده تا شرایط اجتماعی و اقتصادی حاکم را تبیین کند. وی ضمن بررسی ساختاری این موضوع در چهارچوب تاریخ هنر و دقت در ظرافت‌های باستان‌شناختی و زیبایی‌شناختی، سعی در شناخت برخی جوانب جامعه‌شناختی و انسان‌شناختی مردمان آن دوران دارد. تاکید ویژه‌ی نویسنده هم‌چنین بر لباس نظامی در دوره‌های مختلف است. به اعتقاد وی لباس‌های جنگی از سلاح‌های هر عصر، که همراه آن لباس‌ها به کار می‌رفت، تفکیک‌ناپذیرند، به همین دلیل در کنار معرفی و توصیف لباس‌های نظامی به سلاح‌های مورد استفاده نیز اشاره کرده است. لباس زنان و روحانیون، دو دسته‌ی دیگر از پوشاک ایرانیان است که در دوره‌های مختلف بررسی شده‌اند. بخشی از کتاب نیز به بررسی وضعیت پوشاک در ادوار پیش از تاریخ (دوره‌ی عیلامی‌ها، بابلی‌ها، آشوری‌ها و دیگر اقوام مرتبط با فلات ایران) اختصاص دارد. نویسنده در بررسی خود از داده‌های باستان‌شناسی چون سکه، نقش برجسته، نقاشی، مجسمه‌، مهر و هم‌چنین منابع مکتوب بومی و غیربومی سود برده است (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)