کتاب "مائده‌های زمینی و مائده‌های تازه "نوشته "آندره ژید"، اثری است ارشادی که قهرمان اصلی آن خود ژید است، اگرچه به ظاهر قالبی شاعرانه و موزون دارد و به متون شرقی نزدیک است .مائده‌های زمینی به طور غیر مستقیم اعتراضی است به همه موازین اخلاقی، اجتماعی و مذهبی .نویسنده به قهرمان کتاب اندرز می‌دهد که دم را غنیمت شمارد و از زیبایی‌های هر لحظه بهره برگیرد و از عوامل مهم و پیچیده‌ای که از شکفتگی و بروز شخصیت او جلوگیری می‌کند، خود را رها سازد .در واقع کامرانی در این کتاب جهشی است در جست و جوی تعادلی روحی و ذات خویش .ژید معتقد بود که مهم‌ترین اصل برای هر کسی آن است که به‌رغم همه ابهامات و چند گانگی‌هایی که در درون خود سراغ دارد، با خویشتن خویش صادق باشد . سر تا سر این کتاب گواه این مدعاست (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)