داستان "گدا" شرح مختصری از مصیبت روشنفکران جهان سوم است. روشنفکرانی که درجوانی پرشور و آرمان خواه‌اند و در میان‌سالی نومید و محافظه‌کار می‌شوند و ـ اگر زنده بمانند ـ در پیری گرفتار عذاب وجدان می‌شوند و به حکمت و عرفان روی می‌آورند. نویسنده در "گدا" تعارض درونی روشنفکری را نشان می‌دهد که آرمان‌های دوره‌ی جوانی‌اش را به دیده تمسخر می‌نگرد و درعین حال از زندگی به ظاهر آسوده و بی دغدغه خود دل زده و بیزار ستایش بیزاری که با عذاب وجدان همراه است او را گرفتار ماجراهایی می‌کند که به انحطاط اخلاقی اضمحلال روحی و روانی می‌انجامد. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)