آنچه در این کتاب می‌خوانید، کوتاه شده جریانهای تاریخی است که طی سی چهل سال، در سرزمین وسیع کرمان، بل در سرزمینی از مرز فارس تا حد قندهار، از هرات و کابل تا بمپور و هرموز گذشته است. البته تکیه مولف بیشتر بر روی آثار خیری است که از یک فرد موثر در این برهه از تاریخ باقی مانده است، و آن دلیلی دیگر دارد: شاید آنها که در این کتاب می‌خوانند که طی چهارصد سال، هر روز چندین هزار آدم از یک آب انبار سیراب شده و به بانی آن دعای خیر فرستاده‌اند و طلب رحمت کرده‌اند، این فکر هم در آنها بوجود بیاید که تاریخ، تمام آن قتل و کشتار نیست، فاجعه نیست، آدمیزاد، گرگ آدمیزاد نیست.