سومین اثر از مجموعه‌ی "جوانان و فرهنگ جهانی" که توسط نشر سخن منتشر می‌شود به معرفی و بررسی آثار شاعر و عارف ایرانی سده‌ی هفتم، مولانا جلال‌الدین محمد بلخی (مولوی)، اختصاص دارد. به اعتقاد نویسنده با سیر در آثار مولانا، آدمی جوهر ذات خویش را که همان شادی و روح و راح و مستی است می‌یابد و می‌کوشد تا خویش را از هرآن‌چه غیر از شادی و آزادی و سرمستی است پاک کند. دیباچه‌ی کتاب به داستان نی و اشارتی به احوال و اطوار عشق و بیان گوشه‌هایی از کلام آهنگین مولانا اختصاص دارد. قطعات گزیده‌ی کتاب نیز به ترتیب یک قطعه از مثنوی و یک غزل و یک قطعه از فیه مافیه (مقالات مولانا) است. نویسنده افزون بر ترجمه و تفسیر ابیات و عبارات به ذکر معانی واژه‌ها، وزن عروضی هر شعر و ضرب آهنگ آن نیز پرداخته است. در مجموع 365 شعر و حکایت به دین‌گونه بررسی شده است. مصحح از نسخه‌های مرحوم فروزان‌فر و نسخه‌ی کلاله‌ی خاور، نسخه‌ی وقار و هم‌چنین نسخه‌ی قونیه بهره برده است، اما نسخه‌ای را اساس کار خود قرار نداده بلکه ذوق و شیوه‌ی سخن‌پردازی مولانا و شناخت عرفانی و فلسفی او را ملاک انتخاب ابیات و نسخه‌ی بدل‌ها دانسته است (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)