در کتاب، ابتدا اصطلاح "چکیده‌" در استاندارد ایزو 214-1976 چنین معرفی می‌شود: "چکیده‌ی یک مدرک بیان کوتاه و دقیق محتوای آن مدرک است بدون تفسیر اضافی یا نقد آن و بدون توجه به این که چه کسی چکیده‌ را نوشته است". در همین استاندارد تاکید می‌شود که اصطلاح "خلاصه" نباید مترادف چکیده‌ تلقی شود، زیرا: "خلاصه، بیان مجدد و کوتاه شده و نتایج اصلی یک مدرک است که معمولا در انتهای مدرک می‌آید، و مقصود آن، تکمیل آشنایی خواننده‌ای است که متن را خوانده است. از آن‌جایی که بخش‌های دیگر مدرک، از جمله هدف و روش، معمولا در خلاصه مطرح نمی‌شوند، اصطلاح خلاصه نباید مترادف چکیده تلقی شود". نویسنده در فصل نخست، علاوه بر تعریفی از خلاصه‌نویسی، پیشینه‌ی خلاصه‌نویسی و ضرورت آن را بیان می‌کند. فصل دوم کتاب، درباره‌ی روش‌های خلاصه‌نویسی در نگارش هم‌چنین رعایت برخی نکته‌ها در خلاصه‌نویسی است، از جمله: پرهیز از بدیهیات و کلی‌گویی‌ها، خودداری از حشو و زواید، داشتن صراحت لهجه در نوشتن، پرهیز از واژگان و عبارات چندمعنایی و دارای بار عاطفی، مبحث بعدی کتاب درباره‌ی تلخیص یا خلاصه‌ کردن و ذکر راه‌کارها و شیوه‌های خلاصه کردن متن است، با این مختصات: حذف جمله‌های معترفه، حذف حشو، حذف واژه‌های مترادف، ایجاز یا قصر، حذف مجامله، حذف مداهنه، پرهیز از تکرار مطلب، پرهیز از به کار بردن جمله‌های تکلف‌آمیز و پر طمطراق، حذف تشبیه و تمثیل، و پرهیز از داستان‌سرایی. در قسمت دیگر کتاب، با ذکر مثال‌های مختلف سعی شده اصول خلاصه‌نویسی به طور عملی آموزش داده شود. تمرین‌های خلاصه‌نویسی در این قسمت مربوط به روزنامه‌نگاری، خاطره‌نویسی و داستان‌نویسی، فیلم‌نامه‌نویسی، سخنرانی، شکواییه و مقاله‌ی علمی است. در بخش پایانی کتاب، علاوه بر منابع و مآخذ و واژه‌نامه، نمایه‌ی موضوعی متن آمده است (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)