شرفنامه‌ی اسکندری افسانه‌ای تاریخی است که نظامی گنجوی آن را در سده‌ی ششم هجری به نظم درآورده است. این افسانه بر اساس حمله‌ی اسکندر مقدونی و نبرد او با داریوش سوم هخامنشی، آخرین پادشاه این سلسله، و پایان یافتن عمر حکومت هخامنشیان شکل گرفته است. (331 ق.م) حمله‌ی اسکندر مقدونی به ایران چنان برای ایرانیان اهمیت داشت که اثر آن در متون ادبی و مذهبی دوره‌های بعد قابل لمس است و امروزه اسکندرنامه‌های زیادی برجای مانده است. مصحح کتاب در آغاز، نگاه خاص نظامی به شاهنامه‌ی فردوسی را به اختصار بیان کرده است، و پس از متن اصلی، یعنی ابیات کتاب، توضیحات بند به بند متن (62-1 بند) را آورده است. متن تصحیح شده‌ی حاضر به ادعای مصحح با بررسی و مقابله‌ی چهار نسخه‌ی خطی و چاپی تهیه شده است که مصحح مشخصات آن‌ها را ذکر می‌کند. برخی از این نسخه‌ها عبارت‌اند از: نسخه‌ی خطی مرحوم حاج حسین نخجوانی (در کتابخانه‌ی ملی تبریز)، نسخه‌ی چاپ باکو، نسخه‌ی خطی کتابخانه‌ی ملی پاریس، نسخه‌ی متعلق به کتابخانه‌ی بودلیان در آکسفورد، نسخه‌ی متعلق به کتابخانه‌ی عمومی لینگراد و... (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)