,"این مجلد از مجموعه‌ی "پژوهشگران معاصر ایران" به معرفی "مجتبی مینوی" (1282-1355 هـ ش) ـ نویسنده و محقق برجسته‌ی معاصر ـ و آثار وی اختصاص دارد که به همراه نمونه‌هایی از نثر وی فراهم آمده است. گفتنی است، مینوی در زبان فارسی و عربی استاد مسلم بود و زبان و ادبیات انگلیسی و فرانسه را به خوبی می‌دانست و زبان آلمانی را می‌خواند. او در رشته‌ی تاریخ، به خصوص در زمینه‌ی تاریخ عصر سلجوقی و مغول و ایلخانیان تبحر داشت و عمر خود را چه در ایران و در دیار بیگانه، در کتابخانه‌ها به بررسی و نسخه‌برداری و تصحیح و تنقیح متون کهن ادبی سپری ساخت. وی در طول عمرش از یک هزار و پانصد کتاب موجود در کتابخانه‌های بزرگ دنیا میکروفیلم تهیه کرد و تمامی آن را به کتابخانه‌ی دانشگاه تهران سپرد که پایه و مایه‌ی اصلی مجموعه‌ی کنونی کتابخانه‌ی مرکز اسناد شد. مینوی به معارف کهن ایران و اسلام تسلط و به زبان و شاخه‌های ادب و فرهنگ ایران احاطه داشت و روش علمی و جدید تحقیق ادبی را می‌دانست و از همین‌روی بود که پس از تاسیس "بنیاد علمی و فرهنگی شاهنامه‌ی فردوسی" در سال 1350، به ریاست این مرکز پژوهشی برگزیده شد و در سال 1352 داستان "رستم و سهراب" را بر مبنای نسخه‌ی موجود در موزه‌ی بریتانیا انتشار داد. او علاوه بر تصحیح و نگارش ده‌ها کتاب، صدها مقاله در نشریاتی چون یغما، یادگار، وحید، برسی‌های تاریخی مهر، روزگار نو، راهنمای کتاب، مجله‌ی دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی تهران، مجله‌ی دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی مشهد، آینده، سخن و غیره به چاپ رسانده است. تصحیح ترجمه کلیله و دمنه‌ی نصرالله منشی و تصحیح ویس و رامین سروده‌ی فخرالدین اسعد گرگانی نمونه‌ای از آثار وی هستند." (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)