نگارنده ابتدا تاریخ جامعهشناسی را تاریخ جامعهای علمی میداند که در آن تحقیقاتی دربارهی پیدایش یک مفهوم، مناقشه دربارهی اعتبار و تفسیر آن و ساختارهای نظری حاصل از آن توسط متخصصین این رشتهی علمی، صورت میگیرد، سپس به عدم حرفهای شدن جامعهشناسی در دانشگاهها و بعد سیاسی جامعهشناسی به منزلهی معضلات این رشته، اشاره میکند. سپس مباحثی را ذیل این عناوین را مطرح میسازد: تقسیم کار و مصلحت فردی به منزلهی عوامل یک جامعهی همگن از نظر آدام اسمیت، ایدهآلیسم آلمان، علم و دانش از دیدگاه کانت، قانون سه مرحلهای و نظم اجتماعی از نظر آگوست کنت"، "بنیانهای اندیشهی جامعهشناسانه"، "توسعهی جامعهشناسی در سدهی بیستم و انواع خوانش جامعهشناسی معاصر (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)
0 نظر