شمارگان ششم از این مجموعه شامل درس گفتارهایی است با موضوع زیبایی‌شناسی فلسفی و فلسفه‌ی هنر به تصریح نگارنده:در حقیقت، شعر اوج هنرهای مختلف است و هر هنری از جهتی به شعر تشبه می‌کند و می‌توان آن چیزی را که درباره‌ی شعر، گفته شده ـ این که ماهیتش چیست و شاعر کیست ـ به طور کلی به عنوان فلسفه‌ی هنرها و نه فقط شعر لحاظ کرد: شدت ظهور عرفان خصوصا در شعر فارسی به حدی است که برخی ادیبان معاصر، تصور کرده‌اند که اساسا عرفان و تصوف، عین شعر است. بنابراین گفته‌اند هنگامی که شعر فارسی بعد از مولوی و جامی در رکود فرو رفت، عرفان نیز به تبع آن پیشرفت نکرد. این قضاوت بر اساس مقدمه‌ی نادرست اول به نتیجه‌ی نادرستی انجامید. شعر یکی از مظاهر عرفان و تصوف اسلامی است نه عین آن؛ حقیقت شعر، ادبیات نیست. البته پس از آن که ارتباط ذاتی شعر فارسی از عرفان، گسسته شد، شعر فارسی نیز به تبع آن بی‌روح و کم مایه شد (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)