این پژوهش که به زندگی، احوال، اندیشه‌ها و آثار عمر خیام نیشابوری (432-517 ق) اختصاص یافته در اصل متضمن دو مقوله است. نخست، شامل آرا و دیدگاه‌های پژوهشگران ایرانی درباره‌ی خیام است که نویسنده تا حد بسیاری از تحقیقات نویسندگان و محققان ایرانی بهره برده که از آن جمله‌اند: محمدعلی فروغی، صادق هدایت، علی دشتی، محمد محیط طباطبائی، مهدی فولادوند، رضازاده ملک و مانند آن‌ها. مقوله‌ی دوم، به انعکاس شعر و اندیشه‌ی عمرخیام در جهان غرب مربوط می‌شود. به ویژه، آخرین فصل کتاب اختصاص دارد به وضعیت حضور خیام در غرب طی 150 سال اخیر، یعنی از زمانی که بر اثر ترجمه‌ی ادوارد فیتز جرالد از رباعیات او نامش بر سر زبان‌ها افتاد. به زعم مترجم، این برگردان بسیار موافق با مذاق انگلیسی زبان‌ها و سبب شهرت استثنایی خیام در مغرب زمین شد و هم نقشی نادرست، حداقل سطحی، از این دانشمند کم‌نظیر در اذهان زودباور و ساده‌اندیش غربیان صورت بست: نقش شاعری لاابالی، خوشباش اپیکوری مشرب و مست باده‌پرست و بی‌اعتقاد به دین و دنیا. بر این اساس، نویسنده‌ی کتاب درباره‌ی فعالیت‌های اروپاییان و آمریکاییان در ارتباط با خیام، اطلاعات گسترده‌ای به دست می‌دهد. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)