رمان((گرترود))(Gertrud)، در حقیقت تصویری است از زندگی((هرمان هسه)) که نویسنده آن را براساس اعترافات یک موسیقیدان به رشته تحریر درآورده است . ((هسه)) در فصل نخست کتاب، اذعان می‌کند :((به نظر من بین تمامی شادی‌های ناب و بی‌غل و غشی که مردم و شاعران همیشه آرزو داشتند و می‌اندیشیده‌اند، شادی حاصل از گوش دادن به آهنگ‌های گوشنواز دنیا بهتر و نیرومندتر است .و بهترین، عزیزترین و درخشان‌ترین رویاها یا آرزوهایم در اینجا نهفته شده است، یعنی شنیدن صدای جهان هستی و کلیت زندگی در هارمونی اسرارآمیز و فطری جزء عزیزترین و درخشان‌ترین رویاها یا آرزوهایم بوده است .افسوس !چرا زندگی تا این حد آشفته و ناکوک و خارج و دروغین می‌شود، و وقتی که کوتاه‌ترین آهنگ و ساده‌ترین قطعه موسیقی به ما موعظه می‌کند که با توسل به پاکی و تهذیب می‌توانیم به ملکوت برسیم و به هماهنگی و نوازندگی آهنگ‌های شیرین و دلنواز دست بیابیم، چرا این همه دروغ، پلیدی، حسد، نفرت و کینه‌توزی بین مردم رواج یافته است)) . بدین ترتیب، این رمان، بحران روحی((هسه)) را نشان می‌دهد و در اصل، فلسفه عمیق او را عرضه می‌کند ;یعنی مقوله((تنهایی)) را. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)