این اثر از "یاروسلاد هاشک"، نویسنده‌ی چک، از نظر ژانر "رمان گونه‌ای از ادبیات ساتیریک است که در آن آدم‌هایی که به "تیپ، فرا رسته‌اند و وضعیت‌هایی که سرشت این آدم‌ها را به بوته آزمایش می‌گذارد، به شیوه‌ای نو، و در گرفته از زمان و مکانی که در آن واقعند تصویر شده است. می‌دانیم که زمان اوایل سده بیستم، مکان اروپای مرکزی، و موضوع، به شکلی ساده، عصیان آدم خرده‌پای روزمره به شیوه‌ی خود ـ در برابر نامردی‌هاست.... در رمان هاشک دو سبک و متن حتی از نظر کیفی ـ متفاوت به چشم می‌خورد: متون مربوط به نویسنده (بازگویی وضعیت، تفسیر حوادث، ارزیابی‌های اجتماعی و سیاسی) معمولا بی‌رنگی، عادی، و گاه حتی می‌توانیم بگوییم ژورنالیستی هستند. در مقابل، سخنانی که از قول اشخاص به ویژه شوایک گفته می‌شود، و بخش‌هایی که احوال آنان، یا حوادث رفته بر آنان را باز می‌گوید، دارای طنز مقاومت ناپذیر است. و به قول معروف درست به خال می‌خورد. او قهرمانان خود را به شیوه‌ای ویژه می‌نمایاند، مشخصات ظاهری، نسب، و خصوصیات خوب و بد آنان را بیان نمی‌کند بلکه به سخن‌شان وامی‌دارد (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)