این نوشتار حاوی ترجمه رساله کوتاه حلیه الابدال نوشته ابن عربی است. ابن عربی در رساله مزبور به بحث پیرامون آداب عملی که سالک طریقت را ضرورت دارد می پردازد. به طوری که می گوید: پس از آن که مرید به میدان سیر و سلوک آمد و صاحب وجد و وجدان شد باید توجه به مقامی کند که از زمره ابدال گردد و رسیدن به این مقام نخست محتاج توجه شدید و تعلق عمیق سالک است به چهار چیز ظاهر: خموشی (صحت)، بی خوابی (سهر)، گرسنگی (جوع) و عزلت از خلق و پنج چیز باطن: صدق، توکل، صبر، عزیمت، یقین که مفاهیم طریقت در این نه چیز جمع است و سالک پیش از رسیدن به شیخ به تنهایی به این مفاهیم نه گانه می تواند که رسد... (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)