آنتونی گیدنز، جامعه‌شناس نامی معاصر، در این کتاب تعبیری جدید و تفکرانگیز از تحولات نهادیِ همراه با مدرنیته عرضه می‌کند. او در این تعبیر از احاطة خویش بر کل سنت اندیشة جامعه‌شناختی بهره می‌جوید و بر این اساس، مدرنیته را پدیده‌ای دوسویه می‌بیند. نهادهای اجتماعی دوران مدرن، جهانی از فرصتها و امکاناتهای تازه پیش روی انسانها گذارده، زندگی را برای آنان امن‌تر و تلاشهای آن را ثمربخش‌تر ساخته‌اند. از سوی دیگر در همین دوران، کار صنعتی سرشتی خوارکننده یافته، گونه‌های مختلف توتالیتریسم رشد کرده، خطر تباهی محیط‌زیست مشهود است و قدرت نظامی و تسلیحاتی همچنان تهیه‌کننده‌است. گیدنز بر آن است که ما هنوز پا به دوران پسامدرن ننهاده‌ایم. ما دوران متأخر مدرنیته هستیم که در آن پیامدهای مدرنیته فراگیرتر و ریشه‌ای‌تر و بنیادین‌تر شده‌اند. باری، گذر به دوران پسامدرن مستلزم دگرگونیهایی در شکل سازمان اجتماعی و فرههگی مسلط است.