در این کتاب پس از معرفی کوتاه زبان‌های ایرانی، ادبیات شفاهی و مکتوب این زبان‌ها در ایران باستان، شناسایی می‌شود .محدوده تاریخی پیش از اسلام در این کتاب، براساس روش معمول زبان شناسی تاریخی به دو دوره باستانی و میانه تقسیم می‌شود .در کتاب تصریح شده است :از برپایی نخستین حکومت مستقل ایرانی یعنی پادشاهی ماد تا آغاز اسلام، در این سرزمین پهناور، آثار ادبی گوناگونی به زبان‌های ایرانی به وجود آمد که حاصل ذوق، اندیشه، دانش، عواطف و علایق دینی ایرانیان است .بخشی از این آثار، دولتی‌اند نظیر سنگ نوشته‌های شاهان و نوشته‌های روی سکه‌ها و بخشی دیگر از نوشته‌ها، غیر دینی و بر پایه داستان‌های ملی، افسانه‌ها و بعضی از آداب و رسوم اجتماعی مبتنی است و پیکره اصلی ادبیات شفاهی پیش از اسلام را تشکیل می‌دهد .اما بیشتر آثاری که از این دوران به صورت مکتوب بر جای مانده با دستگاه‌های دینی زرتشتی، بودایی، مانوی و مسیحی مرتبط است و بدنه اصلی ادبیات دینی ایران پیش از اسلام را می‌سازد (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)