این کتاب به بررسی آثار و اندیشه‌های فلسفی و کلامی "ابن رشد" اختصاص دارد. گفتنی است وی "در راه جمع میان فلسفه و دین قدم گذاشته و معتقد است حکمت و شریعت با یک‌دیگر هم‌آهنگ و همراهند و منشا پیدایش آن‌ها نیز جز حقیقت چیز دیگری نیست. او به حکم این که فقیه بوده و به طریقه‌ی استباط احکام شرعی آشنایی داشته با در نظر گرفتن یک سلسله شرایط، نظر کردن و تامل در کتب قدما را لازم و ضروری شمرده است." کتاب، مباحثی از این قبیل را شامل می‌شود: "پرتو اندیشه‌های ابن رشد و ابن سینا در آثار فلسفی قرون وسطای مغرب زمین"، "ابن رشد در مقام جمع و توفیق میان فقه و فلسفه"، "جنجالی‌ترین مساله‌ی مورد اختلاف میان ابن سیا و ابن رشد"، "ابن رشد و اثبات صانع در دو دلیل عنایت و اختراع"، "جایگاه ابن رشد در باب عقل" و ویژگی روش ابن رشد در تفسیر فلسفه‌ی ارسطو (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)