کتاب حاضر ترجمه‌ای است از نوشته‌ی الکس کالینیکوس (1950) استاد علوم سیاسی دانشگاه یورک. در مقدمه‌می‌خوانیم: کالینوس بررسی خود را از روشنگری می‌آغازد، سپس به مونتیکو، آدام اسمیت و روشنگران اسکاتلندی، هگل، مارکس، توکویل، مستر، گوبینو، داروین، اسپنسر، کائوتسکی، نیچه، دورکم، وبر، زیمل، فروید، لوکاچ، گرامشی، هایدگر، کینز، هایک، پارمونر، مکتب فرانکفورت، لوی استروس، آلتوسر، فوکو، هابرماس و بوردیو می‌پردازد و سرانجام نیز در فصل پایانی، وضع کنونی نظریه‌ی اجتماعی از جمله تحلیل مدرنیته‌ی متاخر اولریش بک و آنتونی گیدنز را به بررسی می‌گیرد... نویسنده در فصل پایانی کتاب می‌گوید هم از ظهور مدرنیته سه گزینه در برابر انسان مدرن قرار می‌گیرد: پذیرش آگاهانه‌ی مدرنیته و لوازم آن (خواه بی قید و شرط و خواه با شرط و شروط)، نفی و انکار بنیادی آن و کوشش همه سویه برای دگرگونی و بازسازی انقلابی آن مطابق نیازهای انسان مدرن، عقل محور و برابری خواه. امتیاز بزرگ کتاب در این است که گذشته از باز تفسیر مدرنیته، مدرنیسم و مدرنیزاسیون توانسته است چنان که باید و شاید این سه گزینه‌ی اساسی را بشکافد و هر یک از اندیشه‌وران مورد بحث را در چارچوب این مدل و به تناسب دوری یا نزدیکی این متفکران به این گزینه‌ها مورد وارسی قرار دهد. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)