فصل اول، توصیفی است از وضعیت خانوادگی "عین القضاه همدانی" که پس از آن چگونگی کسب تحصیل و مراحل کمال عین القضاه بازگو شده همچنین استادان وی معرفی شده‌اند. فصل بعدی معرفی شخصیت‌هایی است که عین القضاه به نوعی از آنان یاد کرده است؛ از آن جمله‌اند: سنایی، امیر معزی، فردوسی، ابوالحسن بستی، ابو سعید ابوالخیر و ابوالحسن خرقانی. فصل چهارم شامل معرفی آثار و افکار عین القضاه همدانی است. عین القضاه عارف، فیلسوف و متکلم بزرگ جهان اسلام و ایران است. وی در جوانی به دست جاهل مسلکان و علمای ظاهر و اهل حسد به دار آویخته شد... این صوفی از جمله نوابغی بود که در رشته‌های گوناگون معارف و علوم زمانه خود مسلط بود. با نگاهی به رسائل و کتاب‌های وی می‌توان دریافت که چون حکیمان دوران قرون وسطا جامع علوم و معارف مختلف بوده است.... (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)