اراضی شمال و پاره‌ای از شرق و مغرب حوزه ری را که تا مرز مازندران ادامه داشته و به سبب خنکی و اعتدال هوا جنبة ییلاقی برای ری داشته‌است. موضوع کتاب حاضر بررسی خرده‌گویشهای منطقه کوهستانی «ری کهن» می‌باشد؛ یعنی، که این منطقه را ظاهراً به مناسبت کوهستانی‌بودن محل «قصران» می‌خوانده‌اند. زبانعمومی مردم قصران لهجه‌ای از زبان باستانی پهلوی رازی است (زبان طبری یا مازندرانی که از ریشه و بن زبانهای دیرین ایرانی می‌باشد) و عربی و اندکی ترکی هم بدان در آمیخته و البته از زبان دری نیز در قرون اسلامی تأثیر یافته‌است. هرچه از ری به مازندران نزدیک‌تر شویم به میزان لهجه مازندرانی افزوده می‌شود. هدف اصلی کتاب ضبط و مطالعه خرده‌گویشها در منطقه قصران و تدوین واژه‌نامه‌ای بر آن بوده‌است که اینک در سه فصل کلیات، دستگاهها و ویژگیهای زبانی و پیکره زبانی و واژه‌نامه پیش‌روی خوانندگان ارجمند است.