یکی از هَدَف‌هایِ عمدة نویسنده در کتابِ حاضر، این بوده است که تا سر حدِّ امکان نشان بدهد همچنانکه ابن خلدون نیز گفته است «در جهانِ اسلامی بیشترِ حامِلانِ دانش و معرفت ایرانیان بوده‌اند». ارنست رنان (1892 ـ 1823 م.) منتقد و نویسندة نامی فرانسه گفته است « اگر دانشمندانِ ایرانی و آثارِ باقیة ایشان نبود، تمدُّن اسلامی به صورتی که اکنون دارد نمی‌بود، و لذا بر تازیان و مسلمانان بایسته است که کوشش‌های ایرانیان را در باب تکوین تمدُّنِ خود تقدیر کُنند و ارج نِهِند»?،‌اما نمی‌دانم که در این راه تا کُجا و تا چه اندازه کامیاب بوده‌ام.