یکی از دغدغه‌های اساسی فیلسوفان تحلیلی در چند دهة اخیر ارائة نظریه‌ای در خور و قابل دفاع از یک «زندگی معنادار» بوده است اما به گمان آنان، نظریه‌پردازی در این حوزه با موانعی مانند ابهام مفاهیم،‌عدم تفکیک میان تقریرهای گوناگون از معنای زندگی و تقلیل آن به دیگر مقوله‌های هنجاری مانند اخلاق و خوشبختی مواجه بوده است. این کتاب ضمن توضیح کوشش‌های فیلسوفان تحلیلی در رفع موانع فوق به رویکرد‌ها و نظریه‌های معنای زندگی پرداخته است و در نقد و بررسی آنها نیز از دیدگاه‌های فیلسوفان و متکلمان مسلمان بهره برده است.