شاه‌عباس یکم را می‌توان بزرگ‌ترین و توانمندترین پادشاه ایران در عصر صفوی دانست. ایران عصر صفوی در زمان او ـ چه از نظر ملی و چه تمدنی ـ به اوج شکوه رسید. نویسنده در این کتاب با پرداختن به زمانه و زندگی شاه عباس صفوی، ملقب به شاه‌عباس کبیر، سیاست‌های این پادشاه در زمینه‌های مختلف همچون سیاست خارجی، سیاست مذهبی، اقدامات داخلی، و رفتار او با سرداران و حکام و پیروان فرقه‌ها و مذاهب دیگر را بررسی می‌کند. ورود اروپاییان به ایران اتفاق نسبتا تازه‌ای بود که در این عصر صورت گرفت و برادران شرلی و دیگر نمایندگان کشورهای اروپایی از جمله کسانی هستند که در این دوره به ایران آمدند. معماری از دیگر جنبه‌های تمدنی عصر صفوی است که به خصوص در عصر شاه‌عباس رونق داشت و آثار برجستة فراوانی از آن دوره برجای مانده است. نویسنده نیز فصلی از کتاب خود را به این دو مساله و معرفی آثار مختلف معماری عصر شاه عباس اختصاص داده است (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)