شیخ بهاءالدین محمد عاملی که بعدها بیش‌تر به عنوان شیخ بهایی، اشتهار یافت، از مفاخر تراز اول جهان اسلام است. او در شعبه‌های مختلف علوم زمان خویش مهارت داشت. شیخ، با منطق عرفانی ویژه‌ای که داشت به فلسفة رسمی آن روز، که خود آن را به حکمت یونانیان، می‌خواند، به عین عنایت نمی‌نگریست، و در مقابل بیش‌تر به حکمتی ایمانی ـ که در واقع همان عرفان اسلامی بود ـ فرامی‌خواند، و می‌گفت: «چند و چند از حکمت یونانیان؛ حکمت ایمانیان راهم بدان» در این کتاب به اختصار، به زندگی و آثار شیخ بهایی پرداخته می‌شود و در آن مطالبی چون زمینه و زمانة شیخ؛ از بعلبک تا اصفهان؛ شیخ و شاه، ریاست و سیاحت؛ معاصرت و معاشرت؛ سفر بی‌بازگشت؛ بازماندگان؛ مسلک شیخ بهاءالدین؛ شیخ و تسوف؛ حکمت ایمانیان؛ میراث مکتوب؛ و شعر شیخ بیان شده است (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)