مهدی اخوان ثالث (م. امید)، شاعر معاصر (1369-1307ش) از گروه شاعرانی است که شعرش به حافظه‌ها راه‌ یافته و این یکی از نکته‌های مثبت برای هر شاعری محسوب می‌شود. او یکی از شاگردان نیمایوشیج بود. اخوان هر دو قالب سنتی و نو را آزمود و تا حدودی باعث آشتی تدریجی خوانندگان این دو حوزه ‌از ادبیات ایران شد. زبان اشعار اخوان آمیخته‌ای از زبان نو و کهن همراه با ترکیباتی بدیع و جهان‌بینی خاص اوست. در اشعار وی شاهد برخی واژه‌های کهنی هستیم که توسط شاعر از دل تاریخِ خاک گرفته بیرون آورده شده و در قالبی دیگر و در شعری برای نسل امروز رنگ و جلایی یافته ‌است. کتاب حاضر به نقد و بررسی اشعار اخوان از دیدگاه جمعی از منتقدان و صاحبنظران این حوزه اختصاص دارد که با دیدگاه‌های متفاوت بیان شده و مخاطب را با زوایای مختلف شعر اخوان آشنا می‌کند. اخوان افزون بر شعر و زبان فاخری که به آن دست یافته در نشر نیز سبکی مخصوص خود دارد. استواری و صلابت زبان از ویژگی‌های اصلی شعر و نثر اوست. بخشی از کتاب نیز به گزیده‌ای از اشعار برجست? اخوان (23 شعر) اختصاص دارد. همچنین به عنوان ضمیمه تصاویر زیادی از شاعر و دوستان و آشنایان ایشان در پایان کتاب افزوده شده ‌است (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)