شرق یک مفهوم فرهنگی است و جامعه بزرگ شرق به عنوان یک واقعیت در موجودیت تاریخی، تمام سرزمین‌هایی را که از شمال آفریقا تا دره سند، و از آسیای مرکزی تا اقیانوس هند قرار گرفته‌اند دربرمی‌گیرد؛ جامعه‌ای که ساکنان آن با وجود تفاوت در ادیان، مذاهب و زبان‌، در گذشته تاریخی مشترک چندهزارساله‌، از نظر فرهنگی و قومی با یک‌دیگر ترکیب شده‌اند و تاریخ هریک از اجزای آنان، بخش جداناپذیر از تاریخ مشترک جامعه بزرگ شرق است. حکام محلی و سلاطین در زمان‌های مختلف توانسته‌اند بخش‌هایی از این جامعه و سرزمین را تحت تسلط خود درآورند، اما این امر دلیل بر وجود فرهنگ‌ها یا تمدن‌های مختلف نبوده و نیست. تاریخ این جامعه بزرگ را از نظر اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی می‌توان به دو دوره‌تقسیم کرد: دوره نخست که از تشکیل سکونت‌ها و جماعات اولیه، سازمان‌های اجتماعی، دولت‌ها و طبقات اجتماعی آغاز می‌شود و در طی چند هزار سال می‌توان تداوم و ترکیب تمدن، فرهنگ و قومیت میان ساکنان آن را با وجود تغییر محل مراکز قدرت‌های نظام و سلطنت‌ها نشان داد؛ دوره دوم نیز با شروع نفوذ و سلطه کلنیالیسم و امپریالیسم سرمایه‌داری آغاز شده و هنوز هم ادامه دارد. تهاجم اقتصادی، نظامی و سیاسی در این جامعه بزرگ هم‌چنان ادامه دارد و در این میان باستان‌شناسی و تاریخ این سرزمین نیز از تحریف‌ها و تخریب‌ها مصون نمانده است. هم‌چنین خطوط مرزی کنونی در جامعه بزرگ شرق، محصول سلطه استعمار بر این نواحی در قرون اخیر است که تلاش می‌کند همین مرزبندی را به دوران باستان انتقال دهند و بدین‌سان به ساکنان هریک از این کشورها، یک هویت کاذب سیاسی که به هیچ‌وجه مطابقتی با هویت تاریخی و فرهنگی مشترک آن‌ها با جامعه بزرگ شرق ندارد، تزریق کنند. در کتاب حاضر مطالبی درباره مسائل مربوط به باستان‌شناسی، زبان‌شناسی، تاریخ هنر، و ادیان جامعه شرق بیان شده است. در کتاب تنها به ذکر کلیات در روابط میان اقوام و سرزمین‌های جامعه بزرگ شرق بسنده شده است. برخی از این مناطق و اقوام در جامعه بزرگ شرق عبارت‌اند از: تپه زاغه، تپه حصار، بین‌النهرین، کرمان، سیستان، ازبکستان، ترکمنستان، افغانستان و... و اقوام کالی، لولوبی، گوتی و.... (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)