بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهند که ساخت خانه‌های گروهی حصاردار، از سه‌هزار سال پیش از میلاد، با طرح‌ها و نقشه‌های مختلف آغاز شده است. این‌گونه خانه‌ها که پیش‌تر به منظور دفاع در برابر مهاجمان و دشمنان ساخته می‌شدند، امروزه "قلعه" یا دژ نامیده می‌شوند. قلعه‌ها، دژها و حصارهای دفاعی، که یادگاری از دروه‌های مختلف تاریخی حکومت‌های ملوک‌الطوایفی و یادآور نبردها و مبارزات ملی و منطقه‌ای هستند، در سراسر ایران پراکنده‌اند. قلعه‌های ایران از نظر تاریخی اهمیت بسیار دارند، به طوری که به نقش و اهمیت قلعه‌های دفاعی و تهاجمی نه تنها در دوره‌های قبل از اسلام بلکه در جنگ‌های ایران و روم، قرون اولیه اسلامی و در جنبش‌هایی چون جنبش اسماعیلیه و جنبش بابک خرمدین، اشاره بسیاری شده است. نگارنده در کتاب حاضر به معرفی قلعه‌های واقع در استان‌های ایران پرداخته است. برخی از این قلعه‌ها عبارت‌اند از: قلعه رودخان، قلعه دختر، تخت سلیمان، قلعه اسماعیلیه، قلعه بابک، قلعه خرو، و قلعه لکچک. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)