رفقا در سرسرای تالار محل برگزاری جلسه دور هم جمع شده بودند. این گروه‌های پراکنده، آن‌قدر منتظر می‌ماندند تا در باز شود و جریان پرجاذبه‌ای، که همواره خبر از ورود "فراندو گاریدو" می‌داد، به درون راه یابد. ناگهان گاریدو در چارچوب در پدیدار شد و به "سانتوس" سلام کرد. گاریدو موهایش را کوتاه کرده بود؛ از پس گردنش بوی صابون حمام و ادوکلن بعد از اصلاح به مشام می‌خورد. یک لحظه سانتوس به نظرش رسید، پشت سر فرناندو گاریدوی چهل سال قبل حرکت می‌کند، رهبری مادرزاد که در جلسه‌های تدارکاتی اکتبر 1934 به او گفته بود: "همه‌چیز را ول کن و دنبال من بیا" دسانتوس چهل سال همه‌جا دنبالش رفته بود و جنگ‌ها، تبعیدها، زندان‌ها و هویت‌های جعلی را کنار او تجربه کرده بود. جمعیت یک‌صدا فریاد برآوردند: "مرده باد مرگ" و در این هنگام انفجاری مهیب، جمعیت را از هم پراکنده ساخت و در این میان گاریدوی به قتل رسید."