نویسنده در این اثر اندیشه‌ی ابن عربی را از "جاهلیت" تا "ختم ولایت" بررسی می‌کند و بر پایه‌ی اندیشه‌ی او، نظریات عارفان مسلمان درباره‌ی پیدایش وجود و مراتب موجودات، هم‌چنین تاویل ابن عربی از اصول و فروع شریعت را بازمی‌نماید. در فصل نخست کتاب، تصریح شده است که ابن عربی فقط با پیروی از شریعت و عمل به شیوه‌ی خاتم‌الانبیا، از جاهلیت به مقام ختم ولایت رسیده است. نویسنده خاطرنشان می‌کند که از نظر ابن عربی، شریعت عیار وجود است و هم چون وجود ظاهری دارد و باطنی، و هم ظاهر انسان را دربرمی‌گیرد و هم باطن او را. با عمل به ظاهر و باطن، آن حجاب‌ها فرو می‌افتد و حقیقت تجلی می‌کند و معنا پدید می‌آید؛ یعنی معنای وجود و زندگی، و فقط معنای عمومی انسانی؛ معنای دین و اسلامی که همه‌ی انسان‌ها را در خود جای می‌دهد.(منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)